W dniu 24 października 2025 roku, w wieku 83 lat, po ciężkiej chorobie zmarł pułkownik w stanie spoczynku, dr hab. n. med. Stanisław Ilnicki, wieloletni pracownik Wojskowego Instytutu Medycznego, wybitny specjalista w dziedzinie psychiatrii i psychologii klinicznej, nauczyciel i wychowawca wielu pokoleń lekarzy wojskowych.
Dr hab. Stanisław Ilnicki przez wiele lat z oddaniem służył nauce i medycynie wojskowej. Był autorem licznych publikacji naukowych, inicjatorem badań nad zdrowiem psychicznym żołnierzy i weteranów misji wojskowych, a także orędownikiem wprowadzania nowoczesnych rozwiązań w zakresie opieki psychologicznej w Siłach Zbrojnych RP. Cechowały Go niezwykła życzliwość, profesjonalizm i głęboka empatia wobec pacjentów oraz współpracowników.
Odszedł Człowiek, który swoją wiedzą, postawą i zaangażowaniem na trwałe wpisał się w historię Wojskowego Instytutu Medycznego i polskiej psychiatrii wojskowej.
Cześć Jego Pamięci.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się 7 listopada 2025 roku o godz. 10:00 w Domu Przedpogrzebowym na Cmentarzu Powązki Wojskowe, po którym nastąpi odprowadzenie Zmarłego do grobu rodzinnego na miejscowym cmentarzu.
Łączymy się w bólu z Rodziną, Bliskimi i Współpracownikami zmarłego Profesora.
Dyrekcja i cała społeczność WIM-PIB
*****
Dr hab. n. med. Stanisław Ilnicki (1942–2025)
Wybitny psychiatra wojskowy, naukowiec, nauczyciel akademicki, prekursor badań nad stresem bojowym i psychotraumatologią. Profesor Stanisław Ilnicki był długoletnim pracownikiem Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie, gdzie stworzył i przez wiele lat kierował Kliniką Psychiatrii i Stresu Bojowego – pierwszym w Polsce ośrodkiem kompleksowo zajmującym się diagnozowaniem, leczeniem i rehabilitacją żołnierzy dotkniętych skutkami stresu pourazowego (PTSD). Był inicjatorem polskich badań nad stresem bojowym i jednym z twórców krajowego systemu pomocy psychologicznej dla żołnierzy – zarówno uczestników misji zagranicznych, jak i weteranów służby wojskowej.
W swojej działalności naukowej i dydaktycznej łączył doświadczenie lekarza praktyka z głębokim humanizmem i troską o żołnierza. Autor licznych publikacji z zakresu psychiatrii, psychotraumatologii i psychiatrii wojskowej, redaktor naukowy książki „Stres bojowy. Teorie, badania, profilaktyka i terapia” (WIM, 2008). Był członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma „Lekarz Wojskowy” i aktywnie uczestniczył w pracach środowiska naukowego Instytutu.
Pod jego kierownictwem Klinika Psychiatrii i Stresu Bojowego WIM uczestniczyła w międzynarodowych projektach i konferencjach, m.in. w strukturach NATO, współpracując z ośrodkami w Austrii i Belgii. Profesor kładł nacisk na rozwój młodych kadr dzieląc się swoją wiedzą i doświadczeniem z młodszymi kolegami oraz studentami, członkami Studenckiego Koła Naukowego Psychiatrii Klinicznej, którzy prezentowali wyniki badań na forach międzynarodowych.
Za swoją działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną był wielokrotnie nagradzany. Wśród licznych wyróżnień znalazły się m.in.:
- Nagroda im. Szpitala Ujazdowskiego przyznana za wybitny wkład w rozwój medycyny wojskowej,
- Buzdygan 2011 – wyróżnienie przyznawane przez redakcję „Polski Zbrojnej” za działalność na rzecz środowiska wojskowego,
- Nagrody Dyrektora Wojskowego Instytutu Medycznego za osiągnięcia naukowe i dydaktyczne (m.in. w latach 2009–2016).
W dorobku naukowym Profesora nie sposób pominąć historii medycyny wojskowej; badaniom przeszłości neurologii i psychiatrii oraz dokumentowaniu polskich i światowych osiągnięć tych specjalności lekarskich poświęcił znaczną część życia. Był tytanem pracy, dzięki Niemu wiele zasłużonych postaci z przeszłości uzyskało należne miejsce w panteonie prekursorów medycyny.
Profesor był także inicjatorem wielu wydarzeń popularyzujących wiedzę o zdrowiu psychicznym żołnierzy, m.in. Ogólnopolskiej Konferencji Psychologów i Psychiatrów Wojska Polskiego oraz cyklu spotkań i publikacji popularyzujących medycynę wojskową (Medycyna w mundurze).
W artykułach zamieszczanych na stronie WIM był określany mianem „profesora od ratowania żołnierskich dusz” – lekarza, który nie tylko leczył, ale rozumiał dramat wojny i konieczność opieki nad jej ofiarami psychicznymi.
Jego dorobek naukowy, działalność organizacyjna i postawa wobec żołnierzy pozostaną trwałym elementem polskiej psychiatrii wojskowej.
Źródło: strona internetowa WIM-PIB
