Z głębokim smutkiem zawiadamiamy, że w dniu 23 listopada 2025 roku zmarł płk w st. sp. prof. dr hab. n. med. Aleksander Ligęziński. Ceniony specjalista w zakresie otolaryngologii i alergologii, kierownik Kliniki Otolaryngologicznej (1989 – 2002), naukowiec, wieloletni pracownik i członek Rady Naukowej do 2016 r.
Msza święta żałobna zostanie odprawiona we wtorek 2 grudnia 2025 r. o godzinie 11:00 w kościele pw. św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Warszawie (Ursus), po której nastąpi odprowadzenie Zmarłego na miejsce spoczynku do grobu na cmentarzu Solipse przy ul. Ryżowej.
Rodzinie i Bliskim składamy wyrazy głębokiego współczucia.
Dyrekcja, Rada Naukowa, Pracownicy Kliniki Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej z Klinicznym Oddziałem Chirurgii Czaszkowo Szczękowo-Twarzowej i cała społeczność WIM-PIB.
***
Profesor Aleksander Antoni Ligęziński urodził się 18 czerwca 1934 roku w Poznaniu. Absolwent Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie z 1957 r. Związany ze Szpitalem przy ulicy Szaserów od 1964 r., w 1990 r. został powołany na stanowisko kierownika Kliniki Otolaryngologicznej, które pełnił do 2002 r. Przez lata łączył działalność kliniczną, naukową i społeczną, pozostawiając trwały ślad w rozwoju polskiej otolaryngologii.
W 1971 r. otrzymał stopień naukowy doktora nauk medycznych za rozprawę pt.:„ Badania cytologiczne w ocenie błony śluzowej nosa szczurów we wczesnym okresie zatrucia iperytem siarkowym, z uwzględnieniem obrazu histologicznego.” Na podstawie pracy habilitacyjnej pt.: „Badania radioimmunologiczne i testy skórne w diagnostyce atopowego nieżytu nosa.” 27 listopada 1984 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych. Od 28 listopada 1994 r. profesor nauk medycznych.
W badaniach naukowych zajmował się zaburzeniami odporności komórkowej w chorobach alergicznych i nowotworowych; scyntygrafią w laryngologii oraz diagnostyką i leczeniem chorób alergicznych.
Profesor był autorem lub współautorem ponad 207 publikacji naukowych, w tym 4 monografii, promotorem i recenzentem prac doktorskich i habilitacyjnych. Aktywnie działał w licznych organizacjach i towarzystwach naukowych. Był członkiem Komisji Alergenów Środowiskowych Komitetu Ekologii Człowieka PAN, wiceprzewodniczącym Oddziału Warszawskiego Polskiego Towarzystwa Otolaryngologicznego (członkiem od 1962 r., wiceprzewodniczącym od 1989 r.), członkiem Sekcji Alergologicznej PTL (od 1967 r.), a także współzałożycielem i członkiem Polskiego Towarzystwa Alergologicznego (od 1979 r.). Od 1960 r. należał do Polskiego Czerwonego Krzyża. Został również wyróżniony tytułem honorowego członka Polskiego Towarzystwa Otolaryngologów – Chirurgów Głowy i Szyi.
Brał aktywny udział w pracach redakcyjnych czasopism naukowych. Był członkiem redakcyjnego m.in.: „Lekarza Wojskowego”, członkiem Komitetu Naukowego „Monitora Pyłkowego”, członkiem Rady Naukowej „Nowej Kliniki” oraz redaktorem naczelnym polskiego wydania „Laryngologii” (Current Medical Literature).
Za działalność naukową otrzymał liczne nagrody, w tym Nagrodę Rektora WAM – trzykrotnie III stopnia (1994, 1995, 2002) oraz II stopnia (1996).
Został uhonorowany także wieloma odznaczeniami państwowymi i resortowymi, m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi (1981), Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1979, 1969, 1967), Srebrnym i Brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1981, 1968), odznaką Wzorowy Pracownik Służby Zdrowia (1983), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989).
Źródło: Baza Biogram; Danuta Augustynowicz, 50 lat Szpitala Wojskowego na Szaserów, Warszawa 2014
Materiał opracowała Dorota Połeć
Zdjęcie: Andrzej Kosater, Archiwum WIM